''Ευλογία να ασχολείσαι με τα παιδιά''
Ο ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Παμπαίδων Χρήστος Σγουρίτσας, μίλησε στο Μάκη Δούβαλη για το… αύριο του ελληνικού μπάσκετ, δίνοντας παράλληλα συμβουλές στους προπονητές για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προπονούν τα παιδιά. Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη της Εθνικής Παμπαίδων στη Ρόδο, ο έμπειρος προπονητής μίλησε για τη φιλοσοφία του και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να παίζουν τα παιδιά στις μικρές ηλικίες. Αναλυτικά τα όσα είπε:
Για τη φιλοξενία στη Ρόδο: «Η φιλοξενία στη Ρόδο μας δίνει ένα ερέθισμα για να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας στην Εθνική Παμπαίδων και να χτίσουμε ένα μεγάλο κομμάτι της βάσης του ελληνικού μπάσκετ. Η φιλοξενία και η αποδοχή όπου κι αν πήγαμε ήταν τεράστια. Δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση. Όπου είχαμε πάει μας υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τρόπο».
Για τη φουρνιά της Εθνικής Παμπαίδων: «Έχουμε την ευλογία στη φουρνιά του 2003 να υπάρχουν 4-5 παιδιά που είναι πολύ ψηλά και ο σωματότυπος τους είναι καταπληκτικός, ιδανικός για μπάσκετ. Ο Βούκσεβιτς είναι 2.06, ο Τόλα 2.05, ο Τσολάκης 2.02 και θα γίνουν περίπου 2.15 με 2.17. Έχουμε κάνει μεγάλη προσπάθεια με την Ομοσπονδία για να στηριχθεί αυτή η φουρνιά. Θα γίνουν μίνι προετοιμασίες σε όλη την Ελλάδα για να δώσουμε και το έναυσμα στις τοπικές κοινωνίες να βάλουν το μπάσκετ για τα καλά μέσα στο σπίτι τους. Πιστεύω ότι κάποια απ’ αυτά τα παιδιά θα γίνουν αστέρια στο ελληνικό μπάσκετ».
Για την ενασχόληση του με τις μικρές ηλικίες: «Μ’ αρέσει να δουλεύω με μικρές ηλικίες. Είμαι στο χώρο πάνω από 30 χρόνια. Η πορεία έχει δείξει ότι έχω βοηθήσει αρκετά παιδιά. Προφανώς εκτιμήθηκε από κάποιους στην Ε.Ο.Κ. και εντάχθηκα στο προπονητικό team σε μικρές ηλικίες.
Για το τουρνουά Φιλίας: «Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία θα εντάξουμε κι άλλα παιδιά στο προπονητικό πρόγραμμα, ώστε να κάνουμε μία καλή προετοιμασία εν όψει του τουρνουά φιλίας. Στο τουρνουά αυτό συμμετέχει κάθε χρόνο η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία και εμείς. Φέτος θα γίνει στα μέσα Ιουλίου στη Γαλλία. Οπότε μέσα από τα πενθήμερα και τις προπονήσεις, θα επιλέξουμε τα παιδιά και θα συμμετέχουμε στο τουρνουά. Πέρσι η πορεία με τα παιδιά του 2002 ήταν καταπληκτική».
Για την καριέρα του: «Με το μπάσκετ ασχολούμαι από μικρός. Προπονητικά ασχολούμαι επίσης από μικρός και συγκεκριμένα στα 19 μου χρόνια. Έπαιξα στο Σπαρτιατικό, στο Λακωνικό με ωραίες αναμνήσεις. Πήγα στην Αθήνα και έπαιξα στου Ζωγράφου και στο Παλαιό Φάληρο στη Β’ και στη Γ’ Εθνική. Ωραίες εποχές, ερχόμασταν και στη Ρόδο και παίζαμε με τον Κολοσσό. Με κέρδισε αυτό. Επέλεξα να ασχολούμαι με τις μικρές ηλικίες και χαίρομαι για την επιλογή μου γιατί έχω δείξει μία σταθερότητα. Θεωρώ ότι είναι ευλογία μέχρι ένα σημείο. Κάθε μέρα προσπαθώ να βελτιώνομαι και στην πορεία διαπίστωσα ότι πρέπει να συνδυαστεί και παιδαγωγικά. Αλλιώς δεν θα υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα».
Για το μπάσκετ στη ζωή του: «Το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής για μένα. Και παίρνω και δίνω πάρα πολλά. Από τα μικρά παιδιά παίρνω πολλά κάθε μέρα. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μπάσκετ».
Για τη φιλοσοφία του και τον τρόπο εκμάθησης του μπάσκετ σε μικρές ηλικίες: «Είναι μία πολύ μεγάλη κουβέντα και πρέπει οι προπονητές να το δούμε από την αρχή. Από τα 6 έως 9 τα παιδιά παίζουν και πρέπει να τα κερδίσουμε για να έρχονται στο γήπεδο. Αν εμφανιστεί προπονητής που είναι χαλαρός ή αδιάφορος και φωνάζει, είναι αυτονόητο ότι τα παιδιά θα φύγουν από το γήπεδο. Κανείς δεν το θέλει αυτό. Από 9 έως 12 ετών κάνουμε προπόνηση στα βασικά και μιλάμε για πάσες, σουτ, τρίπλα και λέι-απ. Όσο περνάει ο χρόνος, κάνουμε και πιο σύνθετες ασκήσεις, δίνοντας ερεθίσματα στα παιδιά σ’ ένα άλλο επίπεδο. Από τα 12 έως τα 15 πλέον μπαίνουμε στη διαδικασία θέσεων, αποστάσεων και χώρων. Προς το τέλος αυτής της ηλικίας βάζουμε και το pick. Αν χτίσουμε όλα τα βασικά, μετά απ’ αυτή την ηλικία βάζουμε τα συστήματα και τα παιδιά θα μπορέσουν να τα κατανοήσουν πιο εύκολα μέσα στο γήπεδο. Δυστυχώς οι περισσότεροι προπονητές μπροστά στο βωμό της νίκης θυσιάζουν πολλά πράγματα και βάζοντας πολλά συστήματα, με σκριν κοντά και μακριά από τη μπάλα. Έτσι στερούν από παιδιά με ταλέντο να έχουν τη μπάλα στα χέρια του. Δυστυχώς σε μικρές ηλικίες βλέπουμε ένα ψηλό παιδί για παράδειγμα με ύψος 1.80 και τον κάνουν 5άρι οι προπονητές».
Είναι αυτοσκοπός η νίκη στις ηλικίες αυτές: «Να πω την προσωπική μου γνώμη. Δεν με ενδιαφέρει η νίκη στην ηλικία των παμπαίδων. Θέλω να στηρίξω όλα τα παιδάκια στο παιχνίδι, να το ευχαριστηθούν και να το χαρούν. Θα παίξουν όλα τα παιδιά με μένα. Θα παίξουν όλα τα παιδιά το ίδιο, ακόμη και τα λιγότερα ταλαντούχα. ΔΕΝ βάζουμε συστήματα στην ηλικία των παμπαίδων. Είναι η δική μου φιλοσοφία, θέλω να βλέπω τα παιδάκια να παίζουν με το ‘’δίνω- κόβω’’ και το μαν του μαν. Το μπάσκετ έχει αλλάξει και έχει γίνει πιο γρήγορο άθλημα. Οι ταχύτητες είναι διαφορετικές, άρα και οι μικροί γίνονται καλύτεροι αθλητές. Για να γίνει αυτό πρέπει να παίξεις άμυνα και να κάνεις προπόνηση, να παίξεις με τη μπάλα και να δώσεις την πάσα. Αν πάμε σε τυποποιημένα πράγματα στερούμε την ελευθερία κινήσεων και ουσιαστικά το μπάσκετ σε κάθε παιδί. Πιέζουμε σε όλο το γήπεδο αλλά με προσωπική άμυνα μαν του μαν. Όχι ζώνη και ζον-πρες. Αν καταφέρουμε να κάνουμε ένα παιδί να πιέζει σε όλο το γήπεδο, θα γίνει και καλύτερος αθλητής. Στην Εθνική σίγουρα κάνουμε κάποια καλύτερα κομμάτι, χωρίς να φτάνουμε στα άκρα».
Για τα ταλέντα στην Ελλάδα: «Ταλέντα υπάρχουν σίγουρα. Ακόμη και στην κακή οικονομική συγκυρία, η Ε.Ο.Κ. στηρίζει το αναπτυξιακό πρόγραμμα. Έχουν γίνει καλές κινήσεις και προσπάθειες. Υπάρχει η αντίληψη ότι όλα ξεκινούν από τις βάσεις και βγαίνουμε ξανά στην παραγωγή».
Για τη σχέση του με τους μάνατζερ και τους γονείς: «Δεν θέλω πολλά- πολλά με τους μάνατζερ. Για μένα είναι πρόβλημα. Επίσης πρόβλημα είναι ότι οι γονείς των παιδιών δεν μπορούν να διαχειριστούν καταστάσεις. Οι γονείς είναι το πιο σημαντικό κομμάτι διαχείρισης των παιδιών. Άρα ένας μπαμπάς και μία μαμά που δεν ξέρουν το χώρο, όταν βλέπουν τη φασαρία που γίνεται γύρω από το παιδί τους δεν μπορεί να τη διαχειριστούν σωστά και κατά 80% επιλέγουν το λάθος».
Η συμβουλή του προς τους προπονητές της Δωδεκανήσου: «Θα πρέπει οι προπονητές να είναι πολλές ώρες στο γήπεδο και να δουλεύουν πάνω στα βασικά. Μαζί με την καλή σκέψη, πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά σαν δάσκαλοι, να τα στηρίζουμε με τις ιδιαιτερότητες τους και να τα διαχειριστούμε εμείς, αλλιώς δεν περπατάει η κατάσταση».
Για το δικό του ευχαριστώ: «Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Γιάννη Χατζηλαζάρου και κατ’ επέκταση στον Κολοσσό. Μετά από επικοινωνία που είχαμε δέχθηκε να μας βοηθήσει και να μας στηρίξει στο ταξίδι μας στη Ρόδο. Και η κ. Καραγιάννη μας βοήθησε με όλη τη διαδικασία, όπως και ο πρόεδρος του ερασιτέχνη Κολοσσού κ. Τσέλιος. Υπήρχε πολύ καλή διάθεσή απ’ όλους για να έρθουμε εδώ και να φτιάξουμε τις βάσεις για την Εθνική μας ομάδα των Παμπαίδων».
