Το μεγάλο ''στοίχημα'' του Κολοσσού!
Ο «γρίφος» που ακούει στο όνομα… νέος Κολοσσός λύθηκε, με την απόκτηση του Κιθ Ράιτ, αν και δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να αποκτηθεί ένας ακόμη αθλητής (Έλληνας) που να παίζει κυρίως στη θέση «4». Ήδη οι Ροδίτες έχουν έξι ξένους αθλητές (Πρόστραν, Γκρίφιν, Μπρέι, Χάρις, Τζόουνς, Ράιτ) και έκλεισαν τις θέσεις των μη Ελλήνων. Εκ των πραγμάτων το μεγάλο «θέμα» για τον Κολοσσό έγκειται στους ψηλούς και πιο συγκεκριμένα στη θέση του πάουερ- φόργουορντ. Κι αυτό γιατί ουσιαστικά υπάρχει μόνο ένα «καθαρό τεσσάρι», κι αυτός είναι ο Ρέιμον Χάρις, ο οποίος στα 29 του χρόνια έχει σχεδόν μηδενική εμπειρία από τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Αν ο Χάρις αποδειχθεί «λαβράκι», τότε όλα θα μοιάζουν καλά, αν όμως όχι υπάρχει κενό. Για πάουερ-φόργουορντ προορίζεται φέτος και ο αρχηγός της ομάδας Γιάννης Γεωργαλλής, ο οποίος πέρσι έπαιζε μόνο κατά περιστάσεις στο «4», αφού η θέση του είναι το «3».
Ο Γεωργαλλής βέβαια τα κατάφερε περίφημα, αλλά σε περίπτωση που κάποιος ή κάποιοι εκ των τριών ψηλών δεν «βγουν», τότε θα υπάρχει ξεκάθαρα θέμα μέσα στη ρακέτα. Αντίθετα στην περιφέρεια τα πράγματα μοιάζουν αρκετά καλύτερα για τους «θαλασσί», οι οποίοι έχουν παίκτες «πολυθεσίτες», που μπορούν να παίξουν και στο «1» και στο «2» και στο «3». Ο παίκτης που ενδεχομένως να κάνει τη διαφορά για τον Κολοσσό είναι ο Τι Τζέι Μπρέι, τον οποίο ο Άρης Λυκογιάννης ήθελε εδώ και αρκετά χρόνια στη Ρόδο. Ο λευκός Αμερικανός μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα στο παρκέ, να παίξει σε όλες τις θέσεις της περιφέρειας και τον συνοδεύουν άριστες συστάσεις. Μάλιστα δείχνει ότι έχει ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό του στο μηνίσκο και είναι έτοιμος να ανεβάσει τις μετοχές του στον Κολοσσό. Ο Τόνι Πρόστραν αγωνιστικά δεν θυμίζει σε τίποτα τον Τρέβορ Ρέλεφορντ, αφού πρώτιστα είναι παίκτης «first pass» (είχε μέσο όρο 9.3 ασίστ στη βαλτική λίγκα και 6 στο λιθουανικό πρωτάθλημα) και στη συνέχεια σκόρερ. Προέρχεται όμως από ένα αδύναμο πρωτάθλημα και μία ομάδα που τερμάτισε προτελευταία. Είναι ένα ακόμη μεγάλο στοίχημα για τον Κολοσσό, όπως και ο Μάλκολμ Γκρίφιν, που έχει παίξει σε Λετονία και Μαρόκο. Ο Μέρβιν Τζόουνς είναι «ρούκι» με ότι συνεπάγεται αυτό, έχει τεράστιο κορμί, είναι όμως αρκετά αδύνατος και δεν ξέρουμε πως μπορεί να αντιμετωπίσει πιο βαριά κορμιά. Είναι όμως παίκτης που μπορεί να δώσει λύσεις ως αντί- Ουότσον.
Όσον αφορά στους Έλληνες, ξεχωρίζει σαφώς η μετεγγραφή του Δημήτρη Σταμάτη, που προέρχεται από μία πολύ καλή χρονιά στον Γ.Σ. Κύμης, ενώ επέστρεψε στη Ρόδο ο Σωτήρης Μπιλλής (λογικά θα δώσει περισσότερες λύσεις από το Μιχάλη Λιάπη) και αποκτήθηκε ο Σταύρος Σχίζας (ήταν η πρώτη μεταγραφή της ομάδας), αντί για τον Χρήστο Σαλούστρο. Όλα αυτά βέβαια είναι… φιλολογικά συμπεράσματα, αφού όλα κρίνονται μέσα στο παρκέ. Ο στόχος του Άρη Λυκογιάννη είναι να βρει η ομάδα την κατάλληλη χημεία και να μπορέσει να βγάλει ο κάθε παίκτης το 100% των δυνατοτήτων του. Γι’ αυτό φημίζεται ο Έλληνας κόουτς, ο οποίος πιάνει δουλειά με στόχο να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική ομάδα, που να παίζει καλό μπάσκετ.