Κατάθεση ψυχής από Κολιάδη!
Ο Αλέξανδρος Κολιάδης ξετύλιξε το κουβάρι των αναμνήσεων του από τον Ηρακλή, την Α.Ε.Κ., τον Παναθηναϊκό και το Κατάρ στο «Κόκκινο Ρόδου» (103.7) και στην εκπομπή «Χάσαμε τη Μπάλα» με τον Μάκη Δούβαλη. Ο φετινός προπονητής του Α.Σ.Τ.Ι.Ρ. μίλησε και για τις πρώτες του εμπειρίες με το γυναικείο ποδόσφαιρο, εξήγησε τους λόγους που δεν θα συνεχίσει και μίλησε για την καριέρα του ως μεταφραστής αλλά και προπονητής ποδοσφαίρου. Αναλυτικά τα όσα είπε:
Για τη φετινή σεζόν στον Α.Σ.Τ.Ι.Ρ.: «Ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα, κάτι πολύ διαφορετικό απ’ αυτά που είχα ζήσει μέχρι τώρα. Το επίπεδο ήταν υψηλό και τα κορίτσια έκαναν μία καταπληκτική χρονιά, πετυχαίνοντας το στόχο που ήταν η παραμονή στην κατηγορία. Έπαιξαν νέα κορίτσια και αυτό ήταν το σημαντικό. Εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι τα κορίτσια έδιναν τα πάντα. Λειτουργούν με το συναίσθημα, δεν αμείβονται, θυσιάζουν πράγματα από την καθημερινότητα τους, έρχονται από μακρινά χωριά και με δύσκολες συνθήκες ήταν πάντα εκεί. Με έσπρωχναν να συνεχίσω να δουλεύω. Πιστεύω ότι βάλαμε κάποιες βάσεις για τα επόμενα χρόνια. Στο τελευταίο παιχνίδι αποχαιρετίσαμε και τη Μαρία Ιακωβίδου, που ήταν κεφάλαιο για το γυναικείο ποδόσφαιρο και σταμάτησε από την ενεργό δράση. Ήταν ένα καλό πάντρεμα της προηγούμενης γενιάς με τη νέα. Το ποδόσφαιρο αν το αγαπάς, πάντα θα είσαι έτοιμος να προσφέρεις. Τα δίνεις όλα. Τα κορίτσια μου έμαθαν πολλά πράγματα και μου θύμισαν άλλες ρομαντικές εποχές. Αγαπούν πραγματικά το άθλημα, τρελαίνονται για το ποδόσφαιρο. Με έκαναν να θυμηθώ πως ήταν παλιά το ποδόσφαιρο, όταν παίζαμε στις αλάνες».
Για τους λόγους που δεν θα συνεχίσει: «Επειδή έχω δύο μικρά παιδιά, είναι δύσκολο να ακολουθήσω τις υποχρεώσεις της ομάδας. Από τη στιγμή που τα κορίτσια είναι πάντα εκεί, αισθάνθηκα άσχημα όταν δεν μπορούσα να βοηθήσω, κι ευτυχώς που ήταν και ο Ανδρέας Μπιλιάς, ο οποίος θα κάνει καλά τη δουλειά του και είναι γνώστης του χώρου».
Για το ξεκίνημα του: «Ως μεταφραστής ξεκίνησα στον Κολοσσό, όταν μου ανέθεσαν να είμαι διερμηνέας του Ισπανού Αλφόνσο Άλμπερτ. Συνεργαστήκαμε με τον κόουτς Βασίλη Φραγκιά, με τον οποίο είχαμε και κοινή πορεία στο Κατάρ. Είναι μικρός ο κόσμος. Ήταν μία καταπληκτική χρονιά στην Α2 (σ.σ. 2003-04), στα πρώτα βήματα του Κολοσσού. Ο Άλμπερτ ήταν εξαιρετικό παιδί, τώρα είναι στη Βαλένθια και προπονητής στις μικρές ομάδες. Μιλάμε ακόμη. Θα ερχόταν τρέχοντας στη Ρόδο ο Αλ, αγαπάει το νησί».
Για τη θητεία του στον Παναθηναϊκό: «Στον Παναθηναϊκό συνεργάστηκα με τον κ. Μουνιόθ, με αντιπρόεδρο τον Γιώργο Στράτο. Ήταν σύντομο το διάστημα. Έπαιξε ρόλο ότι δεν είμαι και Παναθηναϊκός, αλλά σέβομαι την ιστορία της ομάδας. Προφανώς ενημερώθηκαν εκεί στην ΠΑΕ, κι έτσι δεν έμεινα πολύ. Έτσι πάει στην Ελλάδα ο αθλητισμός. Υπάρχει οπαδιλίκι, κι αυτό πρέπει να το πουλάς για να προχωράς».
Για τις εμπειρίες του στον Ηρακλή: «Από το 2008 έως το 2010 ήμουν στον Ηρακλή με προπονητή αρχικά τον αείμνηστο τον Άνχελ Πεντράθα, που ήρθε με πολλές περγαμηνές. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δυστυχώς έφυγε νωρίς, ζήσαμε μαζί πολλές ωραίες εμπειρίες. Ήταν μεγάλο σχολείο για μένα ο Ηρακλής με προπονητές όπως ο Μπουμπένκο, ο Προτάσοφ, ο Κωφίδης, ο Κατσαβάκης και ο Ζήφας. Ξεκίνησα τον πρώτο χρόνο ως μεταφραστής και στη συνέχεια έγινα γενικός αρχηγός. Ήταν δύσκολη χρονιά, άλλαξαν πολλοί προπονητές και είδα πλέον πως λειτουργούσε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Με τον Αντώνη Ρέμο είχα και έχω καλές σχέσεις. Κι αυτός έπεσε θύμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είναι αγνός άνθρωπος, αγαπούσε τον Ηρακλή και προσπάθησε να βοηθήσει. Το πάλεψε πολύ και στο τέλος τα άκουσε κιόλας. Το σύστημα και το κατεστημένο τον απομάκρυνε από το χώρο. Δεν ξέρω αν θα φτιάξει η κατάσταση, τον Ηρακλή τον έχουν ρίξει τρεις φορές για εξωαγωνιστικούς λόγους. Ο Ηρακλής έχει βγάλει τρομερούς αθλητές και δεν τον σέβονται. Δεν γίνεται να μην στηρίζουν οι άλλες μεγάλες ομάδες τον Ηρακλή. Τον Ηρακλή τον αγαπάει όλη η Ελλάδα. Όλοι ήθελαν και θέλουν τον Ηρακλή στη μεγάλη κατηγορία. Η ομάδα έχει βγάλει τρομερούς ποδοσφαιριστές, με εντυπωσίασε τότε ο κόσμος του συλλόγου. Είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση του ελληνικού ποδοσφαίρου και μάλιστα τρανό».
Για την Α.Ε.Κ.: «Τον Οκτώβριο του 2010 πήγα στην Α.Ε.Κ. με τον Μανόλο Χιμένεθ. Η Α.Ε.Κ. είναι τεράστια ομάδα απ’ όλες τις πλευρές. Δεν είναι μόνο ο κόσμος και η ιστορία, είναι κι αυτό που συμβολίζει η φανέλα. Αισθάνθηκα που είχα πάει και με το παραπάνω. Η αγάπη του κόσμου είναι τεράστια. Ήταν μία τεράστια εμπειρία για μένα. Ο Χιμένεθ ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι για μένα. Ήμουν βοηθός του, ήμασταν μαζί όλη μέρα. Ήταν και γι’ αυτόν πρωτόγνωρη εμπειρία. Πήραμε το κύπελλο Ελλάδας, αυτό μας έμεινε. Ήταν σημαντικό για την ομάδα αυτό. Ο Χιμένεθ ήταν… ποδοσφαιριστής. Ζούσε την κάθε στιγμή σαν παίκτης, υπήρχαν προπονητές πιο ψύχραιμοι αλλά ο Μανόλο το ζούσε. Από τον κάθε προπονητή πήρα τα θετικά».
Για τα τρία χρόνια στο Κατάρ: «Ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία για μένα το Κατάρ για να ζήσω κάτι διαφορετικό. Πήγα στη Ντόχα και μιλάμε για μία πολύ πλούσια χώρα. Μας βλέπουν ουσιαστικά σαν υπάλληλούς τους. Συνεργάστηκα με ποδοσφαιριστές άλλου επιπέδου εκεί. Καθημερινά βλέπεις και μαθαίνεις εκεί. Μιλάνε στα παιδιά και τους εξηγούν τι είναι το ποδόσφαιρο. Δεν έχεις να κάνεις και πολλά πράγματα στο Κατάρ. Σου λείπει η καθημερινότητα της Ελλάδας. Ήμασταν σπίτι δουλειά και ξανά… σπίτι. Με τον κόουτς Φραγκιά είχαμε πολύ καλές σχέσεις. Εγώ τον πήρα από το αεροδρόμιο και δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στην αρχή, αλλά μετά όλα μια χαρά. Και με τον Στέργιο Κουφό κάναμε παρέα. Άφησαν καλό όνομα και στίγμα εκεί. Θα πήγαινα ξανά στο Κατάρ, εκεί γεννήθηκε και η κόρη μου. Εκεί νιώθεις μια σιγουριά, μία ασφάλεια. Η εγκληματικότητα είναι στο μηδέν και οικονομικά σε προσέχουν πολύ. Είσαι ήρεμος στο Κατάρ».
Για τα επόμενα σχέδια του: «Όταν εμείς κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει. Θα συνεχίσω την προπονητική, έχω αποκτήσει και το δίπλωμα και εξετάζω κάποιες προτάσεις. Είχα μία κρούση από τον Χιμένεθ, αλλά δύσκολα θα τον ακολουθήσω λόγω οικογένειας. Το timing δεν βοήθησε πέρσι να συνεργαστώ μαζί του.
Για το ροδίτικο ποδόσφαιρο: «Εύχομαι καλή επιτυχία και στις τρεις ομάδες μας στη Γ’ Εθνική. Ελπίζω σύντομα να έχουμε και μία ομάδα στη Super League. Θα αποτελέσει την απαρχή και ένα κίνητρο για όλους μας. Και το πιο σημαντικό για τα παιδιά μας».
Ως επίλογο… «Θέλω να πω και κάτι για πρώτη φορά. Υπήρχαν δημοσιογράφοι που μας έλεγαν… καταραμένους, τον Μανόλο και εμένα, όταν φύγαμε για το Κατάρ. Είναι οι ίδιοι που αποθεώνουν τώρα τον Χιμένεθ. Πόσο γρήγορα ξεχνούν στην Ελλάδα, είναι φοβερό. Κάνουν κωλοτούμπες και δεν πρέπει, γιατί όλα αλλάζουν. Αν φύγει πάλι ο Χιμένεθ, θα γυρίσει ξανά το μπιφτέκι. Υπάρχουν φυσικά και σωστοί επαγγελματίες και κρατούν πάντα τα θετικά της ζωής και κάνουν καλοπροαίρετη κριτική».
