Η ζωή της με μία... μπάλα!
Η αθλήτρια του Α.Σ.Τ.Ι.Ρ. Μαριέττα Φιλιππάκου οποία αποφάσισε φέτος να κρεμάσει φέτος τη «σφυρίχτρα» της και να φορέσει ξανά τη στολή της, παίζοντας με τη ροδίτικη ομάδα στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Η ίδια μίλησε για όλους και για όλα, που αφορούν το ποδόσφαιρο:
Για το ξεκίνημα της: «Από πολύ μικρή ηλικία μου άρεσε ο αθλητισμός. Ο πατέρας μου με έβλεπε και έτρεχα όλη την ώρα και με πήγε στο στίβο. Απέκτησα τις βασικές γνώσεις του αθλητικού ιδεώδους, έμαθα να κοντρολάρω το σώμα και το μυαλό μου και στα 16 σταμάτησα τον ατομικό αθλητισμό. Προχωράς παρακάτω ή σταματάς. Έτσι ξεκίνησα το ποδόσφαιρο. Όταν κάνεις για μεγάλο χρονικό διάστημα ατομικό αθλητισμό, θέλεις κάποια στιγμή να διασκεδάσεις. Τα ατομικά αθλήματα έχουν να κάνουν περισσότερο με τη ψυχολογική φθορά, ενώ τα ομαδικά προσφέρουν περισσότερη διασκέδαση».
Για τη διαιτησία και το ποδόσφαιρο: «Ποδόσφαιρο έπαιζα για τέσσερα χρόνια πριν γίνω διαιτητής. Έπαιζα στην Α’ Εθνική, όμως το επίπεδο δεν ήταν καλό στη Ρόδο και το 2011 ξεκίνησα τη διαιτησία. Το ποδόσφαιρο ήταν η βάση μου. Έτσι αφού δεν μπόρεσα σαν αθλήτρια να το ακολουθήσω πιο επαγγελματικά, ασχολήθηκα με τη διαιτησία. Είναι πολύ ιδιαίτερο… επάγγελμα, έχει μεγάλη φθορά. Δεν είναι μόνο το οικονομικό κομμάτι, αλλά κερδίζεις πολλές γνωριμίες και φιλίες. Πολλοί μπορούν να νομίζουν ότι με ενόχλησε κάτι και σταμάτησα, θα πρέπει να πω ότι το έκανα καθαρά για επαγγελματικούς λόγους, αφού έχω επιχείρηση που λειτουργεί κατά κύριο λόγο το καλοκαίρι. Δεν μπορούσα να κάνω τη σωστή προετοιμασία, κι έτσι αποφάσισα να σταματήσω.
Για το βάπτισμα του πυρός στη διαιτησία: «Στο πρώτο μου παιχνίδι ένιωσα περίεργα. Θεωρώ ότι ακόμη και στην κερκίδα θα έλεγαν ‘’τι κάνει η κοπέλα εδώ πέρα, πήγαινε να πλύνεις κανένα πιάτο’’. Από τους ποδοσφαιριστές ένιωσα σεβασμό, γιατί δεν σε κρίνουν από το φύλο αλλά από την απόδοση σου. Δεν υπήρχε άλλη γυναίκα διαιτητής που να παίξει στην Α’ Κατηγορία. Το βάπτισμα του πυρός το πήρα ως ορισθείσα βοηθός του Τάσου Σιδηρόπουλου. Στο παιχνίδι Αστέρας Παστίδας- Ρόδος δεν προσήλθε ο Τάσος στο γήπεδο και έπαιξα ως διαιτητής το 2012».
Για την ομάδα της, τον Α.Σ.Τ.Ι.Ρ.: «Την ομάδα την γνώρισα από πέρσι μέσω του Βαγγέλη Χατζηαντωνίου και του Γιώργου Κουλούρη που ασχολούνται ενεργά και την στηρίζουν. Από τη στιγμή που αποφάσισα ότι δεν θα συνεχίσω τη διαιτησία, μου είπαν ότι η ομάδα θέλει να βάλει τις βάσεις για το μέλλον, έχοντας στο ρόστερ της πολλά νέα κορίτσια. Με κάποια κορίτσια ήμασταν συμπαίκτριες στην Α’ Εθνική και συγκεκριμένα στον Σταυρό Καλυθιών. Επίσης, παίζει μεγάλο ρόλο και το κύρος του προπονητή, που είναι ο Αλέξανδρος Κολιάδης. Η ομάδα είναι σοβαρή και η προσπάθεια είναι συνολική και ομαδική από τη διοίκηση και τις αθλήτριες. Τον προπονητή μας πιστεύω ότι δεν τον δυσκολεύουμε πολύ. Του αρέσει πολύ να ασχολείται με το γυναικείο ποδόσφαιρο. Πιστεύω, ότι κάτι καλύτερο μπορούσαμε να πετύχουμε στη Β’ Εθνική, αλλά ο στόχος μας ήταν να παραμείνουμε στην κατηγορία και να παίξουν πολλά νέα κορίτσια. Οι πιο έμπειρες αθλήτριες οφείλουμε να συμβουλεύουμε τις νεότερες και να τους ανεβάζουμε τη ψυχολογία. Υπάρχει πολύ καλό κλίμα στον Α.Σ.Τ.Ι.Ρ. και υπάρχει προοπτική. Μάλιστα είναι σημαντικό ότι οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί παίρνουν αθλήτριες απ’ όλες της ομάδας της Ελλάδας. Το ποδόσφαιρο δεν έχει να κάνει με το φύλο. Καλώ τον κόσμο στο γήπεδο, είναι αξιόλογο αυτό που κάνουμε και η ομάδα έχει αθλητική παιδεία. Το γυναικείο ποδόσφαιρο ακούγεται πλέον περισσότερο και ελπίζουμε να δημιουργηθούν κι άλλες ομάδες και στα τελευταία ματς παιχνίδια να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο των Αγίων Αποστόλων και να μας στηρίξει».
