Στη Ρόδο για το Πανόραμα!
Με αφορμή το 7ο αθλητικό πανόραμα που διοργανώνεται από το Ροδίων Άθλησις, ήρθαν στη Ρόδο δύο σπουδαίες αθλήτριες, όπου χαράζουν το δικό τους μαγευτικό δρόμο στον ελληνικό αθλητισμό. Ο λόγος για τη Σοφία Παπαδοπούλου (Ιστιοπλοϊα) και την Εύα Χριστοδούλου (Ρυθμική). Αναλυτικά, η ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησαν στον Ανδρέα Γαβαλά:
Σοφία Παπαδοπούλου-Χάλκινη Ολυμπιονίκης στο Πεκίνο το 2008
-Το 1998 βγήκατε τρίτη στο Βαλκανικό τουρνουά Optimist .Από τότε άλλαξε το πώς θα προσεγγίσετε το άθλημα της Ιστιοπλοίας;
''Γενικά, από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει την Ιστιοπλοϊα . Βέβαια με επηρέασε, γιατί όταν είσαι πολύ μικρός σε ηλικία και ξαφνικά κατακτάς μεγάλα πρωταθλήματα σε κάνει να σκέφτεσαι διαφορετικά, να προσεγγίσεις το άθλημα με περισσότερη αγάπη και πάθος για να το συνεχίσεις. Θεωρώ ότι μου έδωσε το κίνητρο να αγωνίζομαι πιο δυναμικά και πιο ουσιαστικά στο άθλημα''.
-Στο μυαλό μιας αθλήτριας πόσο σημαντική είναι μια διάκριση στους Ολυμπιακούς αγώνες;
''Δεν είναι 100% σημαντικό. Σίγουρα, όμως είναι ένα όνειρο. Όταν κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα, θεωρώ ότι γίνεται εκ των υστέρων σημαντικό''.
-Ποια είναι η μαγεία της Θάλασσας και των θαλάσσιων αθλημάτων;
''Το σπορ μου έχει να κάνει με τη θάλασσα. Από μόνη της η θάλασσα σου δημιουργεί μια ελευθερία, οπότε θεωρώ ότι σε κερδίζουν πολλά πράγματα για να κάνεις το συγκεκριμένο άθλημα,διότι η θάλασσα σου δίνει απόλυτη ηρεμία και σε κάνει να νιώσεις ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορείς να βρεθείς σε όποιο μέρος θες . Με τη δική σου επιλογή , πάντοτε τηρώντας τους κανόνες ασφαλείας που έχουμε για να προστατευόμαστε από τις καιρικές συνθήκες. Μας οδηγεί πάντα σε μια διαφορετική διαδρομή. Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αυτή και ταξιδεύουμε''.
-Είστε πρέσβυρα ενός ανιδιοτελούς ,μη κερδοσκοπικού προγράμματος του safe water sport, ποιος είναι ο σκοπός αυτού του προγράμματος;
''Ο σκοπός του και η φιλοσοφία του έχει να κάνει με τους κανόνες ασφαλείας. Αφού, τα παιδιά πρέπει από μικρή ηλικία να μάθουνε τους βασικούς κανόνες ασφαλείας για να μπορούν να συμμετέχουν σε κάποιο σπορ. Ανα πάσα στιγμή,όπου βρίσκονται και σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας. Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να ενημερωθούν σε αυτό , ώστε να αποτρέπουμε τυχόν ατυχήματα στη θάλασσα που κατά καιρούς ακούμε να γίνονται''.
-Πως σας φαίνεται η ιδέα του 7ου αθλητικού πανοράματος που γίνεται στη Ρόδο;
''Είναι πολύ σημαντικό και τιμητικό να έχουμε προσκληθεί και εγώ και η Εύα στο Αθλητικό πανόραμα , το οποίο διεξάγεται από το αθλητικό κέντρο , Ροδίων Άθλησις. Είναι πολύ σημαντικό σε ένα τόσο μεγάλο νησί , όπως η Ρόδος να αναπτύσσεται ο αθλητισμός .Πάνω απ΄όλα πρέπει να δίνουμε κίνητρο στα νέα παιδιά να ασχολούνται με τον αθλητισμό, και να τους δίνουμε και εμείς με την παρουσία μας τη πηγή ενέργειας για να συνεχίσουνε. Να τους μεταφέρουμε από την εμπειρία μας και εμείς τις σημαντικές αξίες που και εμείς σαν αθλήτριες όλα αυτά τα χρόνια έχουμε σαν συνοδοιπόρους και μεταδίδουμε στα νέα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό να το στηρίζουμε όλοι αυτό. -Εύχομαι κάθε χρόνο να υπάρχουν νέα και περισσότερα παιδιά στον αθλητισμό''.
-Το άθλημα της Ιστιοπλοϊας στην Ελλάδα, σε τι επίπεδο βρίσκεται;
''Θα μπορούσε να ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα της χώρας μας ,γιατί περιτριγυριζόμαστε από θάλασσα και σίγουρα έχουμε πολλές επιτυχίες από τους αθλητές μας.Θα εκπροσωπήσουμε την Ελλάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο με αρκετούς αθλητές. Προσπαθούμε να αναδείξουμε το άθλημά μας , μέσω των εκπαιδευτικών δράσεων που συμμετέχουμε και στην ΕΘΝΟΑ και στην Εθνική ολυμπιακή ακαδημία , όπου κάνουμε κάποια προγράμματα στα παιδιά , με σκοπό να γνωρίσουν ακόμα περισσότερο το άθλημά μας και γιατί όχι να ασχοληθούν με αυτό''.
Εύα Χριστοδούλου - Χάλκινη Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ το 2000
-Ξεκινήσατε τον αθλητισμό από την μικρή ηλικία των τεσσάρων ετών , τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να ξεκινήσετε τόσο μικρή ;
''Ξεκίνησα τον αθλητισμό από τεσσάρων ετών, γιατί πολύ απλά μου άρεσε να χορεύω. Μου άρεσε ο ρυθμός. Με πήγε η μητέρα μου σε ένα γυμναστήριο. Ξεκίνησα ενόργανη, αλλά επειδή είχα μεγάλη ευλυγισία , ευρύτητα στις αρθρώσεις μου που ήταν πολύ ελαστικές, με πήγαν να δοκιμάσω τη ρυθμική. Ήταν καινούριο άθλημα στην χώρα μας.Με τράβηξε σε αυτό το άθλημα ο συνδυασμός των οργάνων, της μπάλας της, κορδέλας, μαζί με το χορό.Μπόρεσα να τα συνδυάσω ,προπονήθηκα σε αυτό και στην ηλικία των έξι κατέβηκα στους πρώτους μου αγώνες. Ούτως ή άλλως αυτό το άθλημα είναι για μικρές ηλικίες, γιατί πρέπει να είναι οι σύνδεσμοι ελαστικοί.Οπότε τα παιδάκια τα παίρνουμε από τεσσάρων-πέντε ετών. Προσπαθούμε να τους φτιάξουμε ευλυγισία, για να μπορέσουν στην ηλικία των 8-9 ετών που ξεκινάει και η πρώτη κατηγορία της ρυθμικής , να είναι σε μια καλή φυσική κατάσταση.Πάνω από 20 ετών δεν πάει, διότι δεν αλλάζει εύκολα το σώμα και δεν βγαίνει το ασκησιολόγιο. Άρα περιοριζόμαστε σε μικρές ηλικίες''.
-Έχετε πάρει αρκετούς τίτλους, χρυσό στο ευρωπαϊκό (11 ετών),3 χρυσά στο πανευρωπαϊκό της Βουδαπέστης το 1999, δύο χρυσά και ένα ασημένιο στο παγκόσμιο της Ιαπωνίας την ίδια χρονιά και βεβαίως το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο στο Σίδνεϊ του 2000. Αν και λογικά είναι το ολυμπιακό μετάλλιο, ποιο θεωρείτε πιο σημαντικό;
''Να σας πω την αλήθεια το πιο σημαντικό στην καριέρα μου δεν ήταν το χάλκινο στο Σίδνει. Ήταν τα τρία χρυσά στο Πανευρωπαϊκό της Βουδαπέστης και τα δύο χρυσά και το ένα ασημένιο στο παγκόσμιο της Ιαπωνίας.Αυτά ήταν τα πιο σημαντικά για εμένα, αυτά με έβαλαν στο πιο ψηλό «σκαλί» και μου δώσανε το εισιτήριο για τους ολυμπιακούς αγώνες. Αυτά θεώρησα πιο σημαντικά στη ζωή μου. Αυτά χάρηκα περισσότερο, γιατί η πίεση για τους ολυμπιακούς αγώνες ήταν πάρα πολύ μεγάλη και με έφερε σε ένα σημείο να μην μπορώ να ευχαριστηθώ σχεδόν τίποτα.Οπότε το άγχος , η πίεση και όλα αυτά μας στερίσανε και το χρυσό μετάλλιο στους ολυμπιακούς. Το αποτέλεσμα ήταν το χάλκινο, και υπάρχει ακόμα μια πικρία για αυτό''.
-Αναφερθήκατε στην πίεση και το άγχος…Γενικά, ποιες είναι οι θυσίες που κάνει μια αθλήτρια για ένα κυνηγήσει ένα πολύ υψηλό στόχο;
''Όπως σας είπα στη Ρυθμική γυμναστική μπαίνουμε από μικρή ηλικία. Οπότε είναι πολύ δύσκολο να μπούμε σε ένα πρόγραμμα πολύωρων προπονήσεων καθημερινά.Αυτό μας κρατάει αρκετές ώρες μακριά από το σπίτι. Στην πορεία τίθενται κάποιες αποφάσεις, ενέργειες που πρέπει να πάρει όλη η οικογένεια για να λειτουργήσουμε και εμείς σε πιο υψηλό επίπεδο. Επειδή, η ηλικία είναι μικρή, δυσκολευόμαστε πάρα πολύ. Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα της οικογένειας και ούτε η οικογένεια αυτό του πρωταθλητισμού.Αναγκαστικά μας παίρνουν οι ομοσπονδιακοί προπονητές από το σπίτι μας. Μένουμε σε ξενώνες, χιτώνες και απομακρυνόμαστε από την οικογένεια σε μικρή ηλικία. Εγώ προσωπικά έφυγα από το σπίτι μου στην ηλικία των 8 ετών και γύρισα στα 20.Αυτή ήταν για εμένα η μεγαλύτερη θυσία.Φυσικά στερήθηκα πολλά, όπως το παιδικό παιχνίδι και μπήκα σε πρόγραμμα από μικρή ηλικία, όσον αφορά τη διατροφή κτλ. Νομίζω από τη στιγμή που θέτεις στόχους αυτό είναι αυτονόητο''.
-Από το 2006 το αθλητικό κέντρο του Αιγάλεω φέρει το ονοματεπώνυμό σας. Πόσο σημαντικό είναι για μια αθλήτρια να γίνεται αυτή η πράξη;
''Φυσικά είναι μεγάλη τιμή, να δίνεται στην περιοχή σου το όνομά σου σε ένα αθλητικό κέντρο ή σε έναν δρόμο. Νομίζω από τη στιγμή που στέφεσαι ολυμπιονίκης αυτό υπάρχει και όλοι το ζητάμε .Δεν το λέμε ποτέ.Μόνο ευγνωμοσύνη μπορούμε να δείξουμε από συναισθήματα. Να λέμε συνέχεια ευχαριστώ για την τιμή. Είναι κάτι που μένει στην ιστορία , στην πόλη . Είναι κάτι που όλοι ρωτάνε να μάθουνε,γιατί φυσικά δεν ξέρεις ποτέ από πού ξεκινάει την πορεία του κάποιος ολυμπιονίκης.Όλα μαθαίνονται στην πορεία. Το ότι στην πόλη μου βρίσκεται ένα αθλητικό κέντρο που φέρει τιμητικά το ονοματεπώνυμό μου , φυσικά είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο και χαίρομαι πάρα πολύ που θα μείνω με αυτό τον τρόπο στην πόλη μου''.
-Ήρθατε στην Ρόδο για το 7o αθλητικό πανόραμα, πως σας φαίνεται η νοοτροπία αυτής της εκδήλωσης;
''Όταν γίνονται εκδηλώσεις, όπως το αθλητικό πανόραμα, που είμαστε καλεσμένες και εγώ και η κυρία Παπαδοπούλου από την ιστιοπλοϊα ,μόνο χαρά μπορούν να φέρουν στους ολυμπιονίκες. Ο ρόλος του Ολυμπιονίκη ξεκινά μετά την στέψη του στους ολυμπιακούς αγώνες. Ο ρόλος μας είναι, να βρισκόμαστε σε περιοχές που υπάρχουν παιδιά που θέλουν να αθληθούν, που υπάρχουν γονείς που ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό. Για αυτό ήρθαμε και εμείς εδώ. Να μεταλαμπαδεύσουμε τα βιώματά μας και τις επιτυχίες μας. Να πούμε κάποιες συμβουλές στα παιδιά και να καθησυχάσουμε τους γονείς. Να τους πούμε ότι ο αθλητισμός είναι «καθαρός». Υπάρχουν πολλές δυσκολίες φυσικά, αλλά ούτως ή άλλως όλοι περνάμε δυσκολίες. Είναι κάτι που αύριο , μεθαύριο θα διευκολύνει το παιδί του. Θα τους εξασφαλίσει ένα μέλλον και θα πρέπει να το σκεφτούν κάπως έτσι. Για αυτό προτείνουμε τα παιδιά να βρίσκονται σε αθλητικούς συλλόγους και αθλητικούς χώρους. Εκεί πραγματικά υπάρχει μέλλον''.
Ανδρέας Γαβαλάς
