Αυτό θέλουμε;
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Σπανομανώλη φιλοξενείται στην ιστοσελίδα του Ποσειδώνα Καρπάθου και αναφέρεται στο παιχνίδι με τον Ευκλή Σορωνής. Σας το παραθέτουμε αυτούσιο... ''Έχοντας στο πλευρό του «Άγιο», μάλλον τον Άη Γιώργη που γιόρταζε προχθές ή τον Άγιο Σίλα που το όνομα του έχει το γήπεδο της Σορωνής ή για να μην πω και τους δυο μαζί να βοηθούν, ο ένας από ζερβά και ο άλλος από δεξιά, έφυγε από ένα παιχνίδι ερασιτεχνικής παρακαλώ κατηγορίας στο οποίο δεν διακυβεύονται ούτε έξοδοι στην Ευρώπη, ούτε λεφτά από πριμοδοτήσεις, ούτε φυσικά φράγκα ζεστά από στοιχηματισμό, ο Ποσειδώνας Καρπάθου, με απολογισμό έναν τραυματία με διάσειση, άλλον έναν με σκισμένα ούλα που εδώ και 30 ώρες είναι πρησμένο το στόμα του και έναν τρίτο με χτύπημα στον αστράγαλο.
Και πάλι καλά να λέμε που κέρδισε ο αντίπαλος χρησιμοποιώντας την τακτική της τρομοκρατίας και της βίας, κάνοντας πράξη το αθλητικό κατά τα άλλα ρητό «γκολ και ξύλο». Πάλι καλά που χάσαμε δηλαδή και δεν είχαμε και άλλα «θύματα» στο βωμό μιας θέσης που οδηγεί στην Α’ κατηγορία. Και τη να τι κάνεις τη ριμάδα – αλλιώς θα την έλεγα αλλά για λόγους δεοντολογίας δεν θα χυδαιολογήσω – τη θέση αφού δεν έχεις να κερδίσεις απολύτως τίποτα.
Στη «ζούγκλα» της Σορωνής το ερασιτεχνικό Δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Ο Ποσειδώνας έφυγε ηττημένος από ένα γήπεδο στο οποίο δεν κέρδισε κανείς. Αντιθέτως, χάθηκαν πολλά, όπως η αξιοπρέπεια, η λογική, το ήθος, η ευγενής άμιλλα και κυρίως ηττήθηκε κατά κράτος το ποδόσφαιρο. Μια ομάδα που έκανε πράξη το «Πυξ-Λαξ» αποφάσισε να καταστρέψει την ουσία του ερασιτεχνικού αθλητισμού και το πέτυχε εκ του αποτελέσματος. Και αντί να βγει στην λογική του «αμαρτία εξομολογουμένη, ουκ έστι αμαρτία» και να ζητήσει συγνώμη που γύρισε το ποδόσφαιρο της Δωδεκανήσου μερικές δεκαετίες πίσω, βγαίνει μέσω ανθρώπων που έχουν θεσμικές θέσεις και κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του Δωδεκανησιακού αθλητισμού, και δίχως αίσθηση ντροπής αλλά με πολύ θράσος δηλώνει πως «πέφτει από τα σύννεφα» μιας και παρομοιάζει τη ζούγκλα με εκκλησία.
Μας τι σας ενοχλούν οι κροτίδες κύριε Δημαράκη, που μεταξύ μας και εγώ να ήμουν στη θέση σας τα ίδια ακριβώς θα σφύριζα για να γυρίσω το μεσημέρι αρτιμελής στην οικογένεια μου και στην κοπέλα μου, Πάσχα έχουμε, «Ανάσταση», για αυτό τις πετάμε τις κροτίδες. Μα γιατί είναι κακό που τις πετούσαμε στον πάγκο των αντιπάλων, θέλαμε να στείλουμε το μήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου στους συμπατριώτες μας.
Μα γιατί απορείτε κύριε Βιτώρη και βγαίνετε στα ραδιόφωνα και διαμαρτύρεστε; Θα έπρεπε να μας ευχαριστήσετε για τη φιλοξενία που ήρθατε 20 και φύγατε 20 από το γήπεδο μας. Μήπως είστε από αυτούς που οραματίζονται ένα διαφορετικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο; Μήπως είστε από αυτούς που σταματήσατε την ύπαρξη μισθοφόρων σε μια ερασιτεχνική ομάδα ή μήπως είστε αυτός που προωθήσατε 15χρονα παιδιά σε μια ομάδα που πάει φουλ για άνοδο;
Λοιπόν, τέρμα η πλάκα. Θα πρέπει όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων αν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον στο ερασιτεχνικό μας ποδόσφαιρο. Ήρθε η ώρα τόσο η διοργανώτρια αρχή, όσο και τα σωματεία αλλά και οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι που αρέσκονται συχνά πυκνά να δημιουργούν έριδες και να δυναμιτίζουν το κλίμα να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να απαντήσουμε στο ερώτημα σχετικά με το ποιο ποδόσφαιρο θέλουμε.
Θέλουμε το «ποδόσφαιρο» της Σορωνής, το ποδόσφαιρο της «τρομοκρατίας», της βίας, της Τούμπας, της Λεοφώρου και της Ριζούπολης ή θέλουμε το ποδόσφαιρο που οραματίζεται ο Ποσειδώνας Καρπάθου και πολλά ακόμα σωματεία της δύναμης της ΕΠΣΔ που να διακρίνεται για το ήθος, τη φιλοξενία και την ευγενή άμιλλα. Όσο καλό σωματείο και αν είναι ο Ευκλής, όσο καλός προπονητής και αν είναι ο Τσιβρινής και ο κάθε Τσιβρινής, όσο προσπάθεια και να καταβάλουν οι άνθρωποι και οι παράγοντες τις ομάδας της Σορωνής, την περασμένη Τετάρτη απέναντι στον Ποσειδώνα, θύμισαν αγελάδα που γέμισε την καρδάρα και μεμιάς την κλώτσησε χύνοντας το γάλα που είχε μαζέψει.
Με βία, «τρομοκρατιία», και αντιαθλητικό παιχνίδι χάνεις όλο το σεβασμό που έχεις αποκτήσει. Όπως έχει πει και ο Αμερικανός συγγραφέας Χένρι Μίλλερ «ότι χρειάζεται βία για να διατηρηθεί, είναι καταδικασμένο». Ήρθε λοιπόν η ώρα ΟΛΟΙ μας να αλλάξουμε και να φροντίσουμε ο καθένας από το πόστο του να διατηρήσουμε αυτό που αγαπάμε και μας φτιάχνει την Κυριακή μας. Το «συγνώμη» σε έναν ποδοσφαιριστή που έχει φορέσει την φανέλα του Πανιωνίου και έχει αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο και κοσμεί το ποδόσφαιρο μας θα ήταν το ελάχιστο που θα περίμενε κανείς.
Σκεφτείτε το.
Ποτέ δεν είναι αργά.
