''Με δουλειά θα αλλάξουμε τα δεδομένα''
Για όλους και για όλα μίλησε ο προπονητής της ανδρικής ομάδας του Δωριέα Δημήτρης Σαρίκας, ο οποίος αναφέρθηκε στο τοπικό πρωτάθλημα, στα προβλήματα που υπάρχουν αλλά και στη σχολή που παρακολουθεί στη Θεσσαλονίκη.
-Η γνώμη σου για το επίπεδο του φετινού πρωταθλήματος:
«Θεωρώ πως είναι το πιο δυνατό πρωτάθλημα εδώ και 10-15 χρονια. Ο Διαγόρας, οι Άγιοι Θεόδωροι και ο Α.Σ.Κ. Ιβίσκος έχουν αθλητές στα ρόστερ τους που έχουν παίξει σε εθνικές κατηγορίες. Μιλάμε για Β’ Εθνική, Α2 ακόμα και Α1.Αυτο από μόνο του τους καθιστά φαβορί ,όπως και τυχερούς εμάς που θα αγωνιστούμε σε αυτό το επίπεδο. Πέρα απ’ αυτή την τριάδα όλες οι ομάδες έχουν δυναμώσει αισθητά ,η Ελπίδα λόγου χάρη πήρε τον Μοσχή ο οποίος έχει παίξει και αυτός σε εθνική κατηγορία (Γ Εθνική), ο Γ.Α.Σ αν και κατεβαίνει με εφηβικό ενισχύθηκε και έφερε 4 παίκτες από διάφορα μέρη της Ελλάδας, τους οποίους και συγχαίρω για αυτή την προσπάθεια τους. Ο Ζέφυρος έμεινε στα ίδια επίπεδα με πέρσι αλλά βρήκε διοικητική και οικονομική οργάνωση, η Καλλιθέα μπορεί να ψώνισε από το εργασιακό πρωτάθλημα αλλά έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη της για πρώτη χρονιά. Βλέποντας το υλικό όλων, το μπάτζετ που έχει κάθε ομάδα, τις αξίες των αθλητών που αγωνίζονται το κάνει αδιαμφισβήτητα το πιο δυνατό πρωτάθλημα. Εμείς από την μεριά μας κρατήσαμε το περσινό υλικό και ενισχυθήκαμε μέσω του εργασιακού τουρνουά έχοντας μάλιστα και το μικρότερο μπατζετ της κατηγορίας με διαφορά».
-Ποια είναι η φιλοσοφία της ομάδας;
«Κάθε καλή ομάδα διαθέτει μια αγωνιστική ταυτότητα, ένα στυλ στον τρόπο παιχνιδιού, που οι παίκτες της έχουν αγκαλιάσει και έχουν κατανοήσει πλήρως μέσα από τις προπονήσεις. Αυτή η ταυτότητα αντικατοπτρίζει την προσωπικότητα και φιλοσοφία του κάθε προπονητή, ουσιαστικά ότι βλέπουμε στο γήπεδο είναι δικό του δημιούργημα. Μπορεί οι μεγάλοι παίκτες να κάνουν της μεγάλες ομάδες, όμως ο προπονητής είναι αυτός που θέτει τις όποιες βάσεις. Είναι αυτός που δημιουργεί ένα πλάνο ώστε η ομάδα να μπορεί να πετύχει τους στόχους της. Οι μεγάλοι παίκτες και τα ταλέντα δεν αρκούν, μια ομάδα με ρολίστες και εργάτες μπορούν με πολύ δουλειά κόπο και ιδρώτα να αλλάξουν τα δεδομένα. Αυτός είναι και ο Δωριέας.
Γιατί στο τοπικό μπάσκετ, παίζουν οι πάντες, ψηλοί, κοντοί, αργοί, εύσωμοι ,και μεγάλη σε ηλικία παίκτες. Υπάρχουν όλων των ειδών τα αγωνιστικά στυλ Ο Δωριέας έχει τη δική του ταυτότητα, το δικό του αγωνιστικό στυλ. Αμυντική φιλοσοφία είναι το press and traps και ανά διαστήματα γίνετε full court, όπως και η άμυνα ζώνης μας από defensive zone 2-3 μετατρέπεται σε match up zone. Eπιθετικά η φιλοσοφία μας είναι απλούστερη μιας και η καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα. Με γνώμονα αυτό μετά από άμυνα δίνουμε έμφαση στο rebound και ακολούθως το transition μας, πρωτεύον και δευτερεύον αιφνιδιασμός προσπαθώντας να δημιουργήσουμε καταστάσεις και φάσεις υπέρ μας. Μέσα από το scouting μας προσπαθούμε να πάρουμε τα μειονεκτήματα του κάθε αντιπάλου μας και να τα κάνουμε δικά μας πλεονεκτηματα., ενώ σε set game δίνουμε βάση σε plays που έχουν κατά κύρια εκτέλεση το pick n' roll.
-Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας την προσεχή χρονιά;
«Ο στόχος μιας ομάδας είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, θεωρώ πως ποτέ δεν έχει ταβάνι και ότι πρέπει να κοιτάμε πάντα πιο ψηλά. Με τη λογική αυτή ο στόχος της φετινής ομάδας μας έχει χωριστεί σε διάφορα κομμάτια. Κατ’ αρχήν θέλουμε να δείξουμε καλύτερη εικόνα από πέρσι ,να παίξουμε όσο πιο απλό και όμορφο μπασκετ μπορούμε και να γίνουμε όσο πιο ανταγωνιστικοί γίνετε και να κερδίσουμε τον σεβασμό τον αντιπάλων μας ,όπως κάναμε με τους Αγίους Θεοδώρους και τον Διαγόρα. Όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο είδαν. Από κει και πέρα με μικρά και σταθερά βήματα βελτιωνόμαστε χωρίς να θέτουμε ταβάνι».
-Ο απολογισμός του Δωριέα μέχρι στιγμής;
«Θεωρώ πως είναι πολύ νωρίς να κρίνουμε και πως στο τέλος γίνεται το ταμείο. Εδώ θεωρώ πως υπάρχει η κατάρα του προπονητή πως όσο βελτιώνεσαι τόσο πιο πολύ θέλει ο κόσμος να… βελτιώνεσαι. Τίποτα ποτέ δεν αρκεί και αυτό συνοδεύει όλους τους συναδέλφους μου σε όποια κατηγορία και αν είναι. Θεωρώ όμως πως είμαστε σε καλό δρόμο αρκεί να θυμηθεί κανείς τον Δωριέα πρόπερσι ή να τον συγκρίνει με πέρσι. Πέρσι πήραμε όλα και όλα 3 ροζ φύλλα αγώνα, φέτος πιστεύω θα έχουμε περισσότερα, όπως και είμαστε πολύ πιο ανταγωνιστικοί από πέρσι. Όλα τα παιχνίδια που χάσαμε κρίθηκαν σε λεπτομέρειες δεν υπήρχαν οι περσινές 30αρες και 40αρες από ομάδες ιδίου επιπέδου. Ακόμη και με τους Αγίους Θεοδώρους και τον Διαγόρα επί 35 λεπτά ήμασταν κοντά στο σκορ εν τέλει χάσαμε και μας στοίχησαν οι απουσίες μας (Λαμπριανός, Τσέρκης, Γερονικολας, Κωνστανταρος, Κρητικός Γ). Δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε τόσους πολλούς παίκτες. Με γνώμονα όλα τα παραπάνω και με το χέρι στην καρδιά μπορώ να πω, πως είμαστε στο σωστό δρόμο. Οι νίκες θα έρθουν».
-Οι διαφορές σε σχέση με την περσινή χρονιά;
«Πολλές. Πέρσι ήμασταν 7-8 άτομα, οπότε όλοι έπαιζαν είτε ήταν τραυματίες είτε ήταν σε καλή μέρα ή όχι. Δυστυχώς οι συνθήκες ήταν τέτοιες. Πέρσι ήταν πιο εύκολο να δέσουμε τα παιδιά μεταξύ τους γιατί ήταν πιο λίγοι και γιατί ήξεραν ότι και να γίνει θα παίξουν. Το ότι δεν υπήρχαν απαιτήσεις βοήθησε να φτιαχτεί ένα κλίμα που όμοιο του δεν έχω ξαναδεί. Με τα παιδιά βάλαμε κάποιους στόχους και έναν- έναν τους πραγματοποιήσαμε όλους κάθε φορά ανεβάζοντας τον πήχη. Όπλο μας ήταν η χημεία και η ομοιογένεια και παρά το γεγονός ότι κάναμε μόλις 3 νίκες ήταν αξιοθαύμαστη οι προσπάθεια όλων. Φέτος έχουμε ένα πολύ πιο γεμάτο και ποιοτικό ράστερ σε σχέση με πέρσι άρα και τα παιδιά θέλουν πιο πολύ χρόνο να δέσουν να βρούμε την ομοιογένεια μας την ταυτότητα μας. Πολύ ξαφνικά μας βάφτισαν διεκδικητές της τετράδας πράγμα που έφερε απότομες απαιτήσεις στους αθλητές και δημιούργησε διάφορες διχόνοιες».
-Τι προβλήματα αντιμετωπίζεις;
«Τα προβλήματα είναι πολλά, γενικά πιστεύω ότι δεν έχουν τελειωμό. Όμως μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά και προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι. Μέσα από αυτά. Ένα πρόβλημα είναι το γηπεδικό, αφού στο παρκέ πατήσαμε μόλις 3 εβδομάδες πριν από την πρεμιέρα πράγμα που καθιστά πολύ δύσκολο το κομμάτι του δεσίματος μιας ομάδας ώστε να βρει την ομοιογένεια της. Με τρεις προπονήσεις την εβδομάδα μόλις από μιάμιση ώρα είναι πολύ δύσκολο οι παίκτες να μπορέσουν να αφομοιώσουν τα βασικά στοιχεία και χαρακτηριστικά που τους ζητάτε ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν και να το υπηρετήσουν μέσα στο παρκέ.
Πραγματικά σε μιάμιση ώρα τι να πρωτοκάνει κανείς, warm up, stretching, endurance, ball handling- shooting drills, offensive- defensive tactics, transition, ανάλυση scouting, video, οne on one defence, team defence or offence, communication, box out, close out. Δυστυχώς το μπάσκετ είναι η συνεχής επανάληψη, αυτό είναι που μας κάνει ατομικά και ομαδικά καλύτερους και με βάση το χρόνο που μας δίνετε αναγκαζόμαστε να προσπερνάμε κάποια πράγματα και να προσαρμόζουμε της προπόνησεις μας ανάλογα με το χρόνο που μας δίνουν. Πλέον θεωρώ 3 προπονήσεις πολυτέλεια γιατί υπάρχουν φορές που μας δίνονται μόλις δύο. Μακάρι να είχαμε πέντε προπόνησεις την εβδομάδα και χρόνο τα πρωινά για shoot και μυϊκή ενδυνάμωση, αλλά αυτό είναι ένα όνειρο για την εδώ πραγματικότητα. Ένα άλλο πρόβλημα είναι πως δυστυχώς ή ευτυχώς, είμαστε μια ερασιτεχνική ομάδα. Δεν έχουμε κανέναν έμμισθο αθλητή. Όποιος παίζει, αγωνίζεται γιατί αγαπάει αυτό που κάνε. Δυστυχώς όμως οι καλοί αθλητές που κάνουν τις διαφορές ζητάνε κάτι και αυτό είναι ενάντια της φιλοσοφίας μας με συνέπεια να μην μπορούμε να προσελκύσουμε κάποιους αθλητές. Με την ευκαιρία που μιλάμε για ερασιτεχνικό επίπεδο ένα μεγάλο πρόβλημα είναι πως πολλοί αθλητές απουσιάζουν από πολλές προπονήσεις λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων με αποτέλεσμα να χάνουμε την αρμονία και την ισορροπία μας μέσα από τις προπονήσεις και να χάνουμε πολύτιμο χρόνο, που δεν έχουμε την πολυτέλεια να σπαταλάμε. Μετά άργησαν να μας έρθουν τα δελτία των Τσέρκη, Στεφανίδη, Αυγερινού και Χατζηγεωργιου και σε συνδυασμό με τις ελλιπείς προπονήσεις που προαναφέραμε αλλά και τους τραυματισμούς των Αποστολά, Γερονικόλα, Μαυρονικόλα, Τσέρκη, Λαμπριανού και Γερολυμου καταστούν πολύ δύσκολη τη δυνατότητα να βρούμε την ομοιογένεια μας σε τόσο λίγο χρόνο με συνέπεια να γίνετε πιο χρονοβόρο. Προσωπικά θεωρώ πολύ μεγάλη απώλεια την απουσία του στρατευμένου Κρητικού Γ. η απουσία του από τις προπονήσεις είναι εμφανής στο παιχνίδι του και αυτό είναι απόλυτα λογικό όπως και η απουσία του Τσιγάρου που ήταν απών για προσωπικούς λόγους. Γενικα τα προβλήματα ποτέ δεν τελειώνουν. Όσα και να λύσεις αλλά τόσα θα παρουσιαστούν οπότε αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε πως υπάρχουν και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για το καλύτερο της ομάδας. Να δώσουμε όλοι το 110% των ικανοτήτων μας.
-Μίλησε μας για την σχολή προπονητών στην Θεσσαλονίκη…
«Βασικά πριν πω κάτι για αυτό θα ήθελα να πω πως είναι κρίμα να μας έχουν τόσο ξεχασμένους. Να μη γίνεται και μια σχολή εδώ, τα έξοδα για μας είναι τεράστια με συνέπεια πολλοί συνάδελφοι μου να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στης απαιτήσεις που απαιτούνται. Η κρίση βλέπετε μας χτυπάει όλους. Ομως όποιος θέλει πραγματικά κάτι βρίσκει τον τρόπο. Εγώ το θέλω και το θεωρώ τιμή μου να είμαι εκεί. Οι γνώσεις που θα εκλάβω από τους ομιλητές είναι τεράστια και πάντα είμαι πρόθυμος να μάθω η ακόμα και να αναθεωρήσω κάποια πιστεύω μου. Το επίπεδο στην Θεσσαλονίκη είναι παρά πολύ υψηλό από τους ομιλητές όπως οι κ.κ. Ροδόπουλος, Σταυρόπουλος, Γιαννάκης, Ζούρος, Κεραμέας έως τους συμμετέχοντες συναδέλφους, όπως οι Χατζηβρέττας, Λ. Παπαδόπουλος, Καράγκουτης και Λυπηρίδης.
Μέσα από την σχολή ναι μεν θέλω να πάρω ένα δίπλωμα προπονητή αλλά οι γνώσεις που θα αποκομίσω δεν αναγράφονται πάνω σε ένα χαρτί, όσο και να μεγαλώνω πάντα θα μαθαίνω. Προς θεού δεν είμαι ο Οbradovic είμαι ο εαυτός μου στο ξεκίνημα μου και αυτό μου αρκεί. Πάντα θα ψάχνομαι να γίνω καλύτερος να αποσπώ όσο πιο πολλές γνώσεις μπορώ μέσα από διάφορα σεμινάρια η από ανταλλαγές απόψεων με συναδέλφους. Απ’ όσο κατάλαβα στη σχολή μας μαθαίνουν τα ΠΑΝΤΑ όπως εργοφυσιολογία, ζέσταμα, διατάσεις, μεθοδολογία ατομικής επίθεσης και άμυνας, αμυντική συμπεριφορά, συνεργασία 3 παικτών, αθλητική διοίκηση, διατροφή, ψυχολογία, ιδιαιτερότητες προπόνησης γυναικών, μεταβατική περίοδος, τραυματιολογία, scouting, ακαδημιες και πολλά άλλα. Τι να πω; πραγματικά νιώθω πολύ χαρούμενος που συμμετέχω στη σχολή».