Άξιοι της μοίρας μας
Πραγματικά, πάντως, είναι να απορεί κανείς με την ανατολική πλευρά της Ρόδου… Χρόνια ολόκληρα πέρασαν και ένα κλειστό γυμναστήριο κανείς δεν φρόντισε να φτιάξει. Τόσες ομάδες υπήρχαν ή υπάρχουν (Κλεόβουλος Λίνδου, Α.Ο. Αρχαγγέλου, Γ.Σ. Αφάντου 2005, Άγιοι Θεόδωροι, Διγενής Κοσκινού, Καλλιθέα, Σταυρός Καλυθιών, Εύελπις Ψίνθου, Ηρακλής Λάρδου) και ουδείς μπήκε στον κόπο να κατασκευάσει ένα γήπεδο, που θα αποτελούσε «πνοή» για τη νεολαία μεγάλων περιοχών, όπως τα Αφάντου και ο Αρχάγγελος.
ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ
Και εδώ που τα λέμε δεν έγινε κλειστό γήπεδο στα «χρυσά» χρόνια… Τώρα περιμένουμε να γίνει; Ακόμη και το Παλέ ντε Σπορ της Καλλιθέας έχει καταντήσει σαν το «γεφύρι της Άρτας». Αλήθεια, υπάρχει ακόμη κανείς που να πιστεύει ότι θα ολοκληρωθούν οι εργασίες; Από μήνα σε μήνα και από χρόνο σε χρόνο «μεταφέρεται» η αποπεράτωση του έργου. Βαρεθήκαμε από λόγια και υποσχέσεις και το χειρότερο όλων είναι ότι ο ένας ρίχνει το μπαλάκι στον άλλο.
ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ
Αφού οι αρμόδιοι φορείς δεν μπόρεσαν να φτιάξουν ένα Παλέ ντε Σπορ της προκοπής, είμαστε άξιοι της μοίρας μας… Δεν είναι δυνατόν πόλεις χωρίς αθλητικό υπόβαθρο και μπασκετικές ομάδες (Ξάνθη, Πύργος, Λαμία, Φλώρινα κτλ.) να διαθέτουν σύγχρονο γήπεδο και η Ρόδος να στερείται το αυτονόητο, να διαθέτει ένα γήπεδο που θα χρησιμεύει για πολλαπλούς σκοπούς.