Κι όμως ο Κολοσσός όχι μόνο ήταν ικανός να αποφύγει την 6η θέση στο Final-6 του παιδικού πρωταθλήματος, αλλά θα μπορούσε να κοιτάξει περισσότερα. Αποδείχθηκε ότι «κλειδί» για την πορεία των "θαλασσί» ήταν το πρώτο παιχνίδι. Η ομάδα του Γιάννη Τσακίρη κέρδιζε με +18 στο ημίχρονο τον Προμηθέα Πάτρας (η διαφορά είχε φτάσει και το +19) αλλά δεν άντεξε μέχρι το τέλος. Όταν λοιπόν χάθηκε η ψυχολογία, άλλαξε και το παιχνίδι για τους πρωταθλητές Δωδεκανήσου. Στο δεύτερο παιχνίδι με τον Κεραυνό Λάρισας, ο Κολοσσός στάθηκε εξαιρετικά άτυχος… Η ροδίτικη ομάδα ήταν εξαιρετική στο α’ δεκάλεπτο, αλλά κατέρρευσε όταν τραυματίστηκε ο Αρφαράς στο ξεκίνημα της β’ περιόδου. Η βαριά ήττα επήλθε φυσιολογικά, ενώ ο Κολοσσός ηττήθηκε εύκολα στη συνέχεια από Πανιώνιο και Παναθηναϊκό. Ο Π.Α.Ο.Κ. δεν αποδείχθηκε κάτι ιδιαίτερo και κανείς δεν είναι σίγουρος ότι θα έχανε ο Κολοσσός αν κέρδιζε τα δύο πρώτα παιχνίδια που ήταν στα μέτρα του. Η κατάκτηση της 6ης θέσης αποτελεί τεράστια επιτυχία για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά για τον Κολοσσό (πέρσι ξεκίνησαν το… όνειρο οι έφηβοι), ο οποίος αδίκησε τον εαυτό του στην Αθήνα. Τα αν… όμως δεν μεταφέρουν την πραγματικότητα, ωστόσο οφείλουμε να αποδείξουμε την εικόνα στο Final-6. Όλα τελικά κρίθηκαν στο ξεκίνημα, όταν χάθηκε το +19 και παράλληλα η νίκη που θα «απογείωνε» τους Ροδίτες. Αν ερχόταν η νίκη αυτή (χάθηκε για δύο τρίποντα στο τέλος), τώρα ίσως μιλούσαμε ακόμη και για «σπάσιμο» του ρεκόρ του 2008. Όπως και να έχει ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΟΥ, ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ, ΣΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΚΙΡΗ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΣΤΟ FINAL-6.
Υ.Γ.: Το φετινό F-6 δεν είχε καμία σχέση με το περσινό (ήταν πολύ πιο δυνατό και με καλύτερες και πιο ποιοτικές ομάδες), με το επίπεδο να είναι σαφώς χειρότερο σε σχέση με την τελική φάση στο Μέτσοβο. Για παράδειγμα ο φετινός πρωταθλητής Παναθηναϊκός δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό Προμηθέα Πάτρας, που ήταν πολύ πιο δυνατός.
