Ο αρχηγός του Κολοσσού μίλησε ''Στο Κόκκινοι Ρόδου'' (103.7) για όλους και για όλα… Αναφέρεται στις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του, στο ίνδαλμα του, στον κόσμο της Ρόδου αλλά και στους ανθρώπους που θέλει να ευχαριστήσει και τον βοήθησαν στην πορεία του. Αναλυτικά:
Για τη φετινή πορεία του Κολοσσού: «Θεωρώ ότι το πρόσημο από την πορεία της ομάδας είναι θετικό. Αν θυμηθούμε, στην πρεμιέρα είχαμε μία… κακή ήττα από το Ρέθυμνο στην έδρα μας και μας αποσυντόνισε τελείως. Είμαστε τυχεροί όμως γιατί ήρθε ο Ρέλεφορντ στη θέση του Μπέρι, δεν χρειάστηκε χρόνο προσαρμογής και αυτό ήταν το κλειδί της φετινής πορείας και της εικόνας της ομάδας. Ήρθε το κατάλληλο πρόσωπο, στην κατάλληλη ομάδα, την κατάλληλη στιγμή. Κάναμε και σπουδαίες εκτός έδρας νίκες, οπότε φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε και λίγο πιο ψηλά. Ελπίζω τα επόμενα χρόνια να εδραιωθεί ο Κολοσσός στις θέσεις 5 και 6. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μεγαλώσει ο Κολοσσός, να κοιτάξει πιο ψηλά και να παίξει στην Ευρώπη. Για φέτος θεωρώ ότι φτάσαμε το ταβάνι μας. Αν και χάσαμε στην πρεμιέρα από το Ρέθυμνο, δεν φοβήθηκα ούτε στιγμή, γιατί η ομάδα είχε καλό υλικό. Υπήρχε ένας λογικός πανικός, αλλά καταφέραμε να κοιτάζουμε πιο ψηλά».
Για το γεγονός ότι έχει καθιερωθεί εδώ και πολλά χρόνια στην Α1: «Υπάρχει ικανοποίηση για τις συμμετοχές μου στην Α1. Ξεκίνησα μικρός και δεν φανταζόμουν όταν έφυγα από τη Ρόδο ότι θα είχα τόσες πολλές συμμετοχές. Έκανα μία καριέρα που δεν ήταν πολύ μεγάλη, αλλά ήταν μεστή. Έπιασα το ταβάνι μου, θα έλεγα σε γενικές γραμμές. Ήταν το όνειρο μου να καθιερωθώ στην Α1. Ήμουν τυχερός που βρέθηκε μία ομάδα να με πάρει σε μικρή ηλικία, ο Απόλλων Πάτρας, γιατί ο Κολοσσός τότε ήταν στη Γ’ Εθνική».
Για το σημείο αναφοράς στην καριέρα του: «Είχα μία πολύ μεγάλη ατυχία, που πιστεύω ότι θα μου άλλαζε το επίπεδο. Μιλάω για τον τραυματισμό μου όταν κλήθηκα στην Εθνική ομάδα. Με πήγε αρκετά πίσω».
Για τα πράγματα που έκανε καλά και έπαιξε μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο: «Από μικρός ήταν το όνειρο μου να παίξω μπάσκετ. Θυσίασα και άφησα κάποια πράγματα πίσω. Νομίζω ότι το όπλο μου ήταν η προπόνηση αλλά και η τύχη. Ήμουν τυχερός αφού βρέθηκα στην Εθνική Παίδων και με πίστεψε ένας προπονητής (σ.σ. Νίκος Κεραμέας), οπότε με είδαν και ομάδες. Σ’ αυτό έχω καταλήξει».
Σε ποιους θέλει να πει «ευχαριστώ» για την καριέρα του: «Στον κ. Γιώργο Ματσαμά, στον κ. Βασίλη Κουγιό και όλη την οικογένεια του, στον προπονητή τότε της Εθνικής Παίδων Νίκο Κεραμέα και στον Γιώργο Χατζηκαλημέρη. Τότε ο Κολοσσός πήρε δανεικούς τον Αβεκλούριο και τον Παπακώστα και έδωσε ως ανταλλάγματα στον Γ.Α.Σ. Ιάλυσος τον Σαρίκα, τον Τσιγάρο και εμένα. Εκείνη τη χρονιά έπαιζα στο παιδικό, στο εφηβικό και στο ανδρικό και αγωνίστηκα σε πάρα πολλά παιχνίδια, κάτι που με βοήθησε σημαντικά».
Για την καλύτερη στιγμή στην καριέρα του: «Η κλήση μου στην Εθνική ομάδα των Ανδρών το 2009 και όταν έπαιξα με τον Πανιώνιο στην Ευρωλίγκα. Επίσης, με τον Κολοσσό στη Γ’ Εθνική όταν είχα πρωτόγνωρες εμπειρίες και η συνεργασία μου με τον Παντελή Κουγιό. Μου έμαθε πολλά και εντός και εκτός παρκέ. Ο Παντελής ήταν ίνδαλμα για μας. Όποτε ερχόταν στη Ρόδο, έτρεχα δίπλα του. Ήταν μεγάλο ταλέντο και αδίκησε τον εαυτό του. Θέλαμε να τον αντιγράψουμε και να κάνουμε τα ίδια».
Για το… ίνδαλμα του: «Όταν ήμουν μικρός πρότυπο μου ήταν ο Ντέγιαν Μποντίρογκα, τεράστιος παίκτης. Γενικότερα, όταν μαρκάρεις σπουδαίους παίκτες, απομυθοποιούνται όλοι. Την πρώτη μου χρονιά στον Απόλλωνα είχαμε παίξει προημιτελικό κυπέλλου και αποκλείσαμε στο Λουτράκι τον Παναθηναϊκό. Όταν μπήκα ως αλλαγή και μάρκαρα τον Χατζηβρέττα, τον πέρασα κάποια στιγμή και σκόραρα. Είπα από μέσα μου ‘’τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο, όσο νόμιζες’’. Έτσι καταλαβαίνεις ότι όλοι είναι απλοί θνητοί, που κάνουν προπονήσεις και είναι πολύ μεγάλοι παίκτες».
Για τον «τίτλο» του παίκτη των ειδικών αποστολών και της εξαιρετικής άμυνας: «Έχω αυτογνωσία και από μικρός ξέρω το ρόλο μου. Πάντα μέσα από την άμυνα έβρισκα το ρόλο μου. Το ίδιο έκανα και στις προηγούμενες ομάδες. Πρέπει να μην είσαι εγωιστής και στην επίθεση να είσαι αλτρουιστής. Πολλοί δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό».
Για τον Άρη Λυκογιάννη: «Ο κόουτς είναι από τους καλούς Έλληνες προπονητές, έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία που δεν την αλλάζει, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Προσπαθεί και παίρνει το 100% των παικτών του. Πιάνουν ταβάνι όλοι και οι Έλληνες και οι ξένοι. Αρέσει στους παίκτες το πάθος του προπονητή. Για μένα ο Άρης Λυκογιάννης είναι πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του Κολοσσού, κι ας υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αντίρρηση».
Για τον πιο δύσκολο παίκτη που έχει αντιμετωπίσει: «Ο Γουντς που έπαιξε στον Ολυμπιακό. Τα έκανε όλα μέσα στο παρκέ, ήταν ψηλός, μεγάλο κορμί και έβαζε τη μπάλα όποτε ήθελε μέσα στο καλάθι».
Για το φίλαθλο κόσμο: «Υπάρχει αδικαιολόγητος κορεσμός στην κοινωνία της Ρόδου. Την πρώτη χρονιά στην Α1 ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος. Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο και σήμερα. Σίγουρα υπάρχει κρίση και ο κόσμος δυσκολεύεται. Με στενοχωρεί που δεν υπάρχει ο ενθουσιασμός στον κόσμο. Υπάρχει μία απαξίωση και είναι κρίμα. Θα καταλάβουμε τι χάσαμε μόνο αν ο Κολοσσός δεν είναι στην Α1. Γιατί αν ο Κολοσσός δεν είναι στην Α1, δύσκολα θα μπορεί να είναι στην Α2 ή στη Β’ Εθνική. Τότε θα καταλάβουν όλοι την αξία του Κολοσσού».
Για τους αθλητές που ξεχώρισε ως συμπαίκτες: «Δεν θέλω να πω για τους σημερινούς, που είναι εξαιρετικοί. Θα έλεγα τον Γιώργο Καλαϊτζή που ήταν μεγάλη προσωπικότητα και από τους καλύτερους παίκτες που έχουν παίξει στον Κολοσσό αν σκεφτούμε την καριέρα του. Από τον Απόλλωνα Πάτρας, το Νίκο Μπάρλο και το Νίκο Αγγελόπουλο».