Αυτό που πέτυχε φέτος το ανδρικό τμήμα του Διαγόρα είναι ένας μικρός μπασκετικός άθλος και θα εξηγήσουμε παρακάτω τι ακριβώς εννοούμε… Για να αρχίσουμε όμως αντίστροφα, θα πρέπει να πούμε ότι εφόσον ο «γηραιός» κέρδιζε την Ελπίδα Πεταλούδων στον μεγάλο τελικό, αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στο τοπικό μπάσκετ. Μπορεί αυτό να μην έγινε, αλλά και μόνο το γεγονός ότι αυτός ο Διαγόρας άγχωσε την καλύτερη φετινή ομάδα (που είχε τους πιο ποιοτικούς παίκτες) αποτελεί αν μη τι άλλο το μεγαλύτερο κέρδος και παράσημο για τον «γηραιό".
Να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους… Το καλοκαίρι ο Γ.Σ. Διαγόρας «χτίστηκε», απλά για να κατέβει στο ανδρικό πρωτάθλημα. Μία ομάδα χωρίς την παραμικρή φιλοδοξία, χωρίς παίκτες πρωταγωνιστές και ο μοναδικός λόγος για τον οποίο συμμετείχε, ήταν απλά για να δώσει το «παρών». Τα αποτελέσματα… αποκαρδιωτικά! Ο Διαγόρας στην πιο ντροπιαστική ήττα της ιστορίας του, ηττήθηκε με διαφορά 64 πόντων (110-46) από την Ελπίδα Πεταλούδων, έχανε στο ημίχρονο στην «τέντα» με το εκκωφαντικό 13-51(!) από το Ροδίων Άθλησις, ηττήθηκε από τη νεοσύστατη Α.Ε.Ν. Αφάντου με διαφορά 15 πόντων (67-52) στην Καλλιθέα και κέρδισε με δόση τύχης τους έφηβους του Γ.Α.Σ. Ιάλυσος. Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας σε απόλυτα υπερθετικά βαθμό. Χωρίς υπερβολή ο Διαγόρας του α’ γύρου ήταν η χειρότερη ομάδα στην ιστορία του συλλόγου στο ανδρικό πρωτάθλημα, άλλωστε τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους…
Και φτάνουμε στον Ιανουάριο…Εκεί όλα αλλάζουν και γίνεται η απόλυτη μεταμόρφωση... Επιστρέφουν στην ομάδα ο Κώστας Μητσού (έπαιζε στην Ε.Α.ΚΑ.) και ο πολύπειρος Γιάννης Βογιατζής. Αυτόματα η ομάδα αλλάζει επίπεδο και βρίσκει δύο ηγέτες, οι οποίοι θα σηκώσουν στις πλάτες την ομάδα τους. Οι υπόλοιποι παίκτες αντιλαμβάνονται πλήρως το ρόλο τους (αυτό έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο...) και η μηχανή του Διαγόρα πήρε μπροστά. Με… άγνοια κινδύνου, μπασκετική τρέλα και σκληρή δουλειά, στις προπονήσεις ο «γηραιός» κάνει την απόλυτη μεταμόρφωση. Στις 2 Φεβρουαρίου, ο «γηραιός» κερδίζει με +17 την Α.Ε.Ν. Αφάντου, καλύπτει το -15 και κοιτάζει στα μάτια το Ροδίων Άθλησις (18 Φεβρουαρίου) από το οποίο χάνει με 9 πόντους (71-62) στο «Ροδίων Παιδεία». Στην «τέντα» κόντρα στην Ελπίδα, οι 64 πόντοι διαφορά του α’ γύρου έγιναν 13… με το ζόρι και η τρίτη θέση στην κανονική περίοδο ήταν γεγονός.
Έχοντας μειονέκτημα έδρας με το «Ροδίων Άθλησις», ο Γ.Σ. Διαγόρας κατάφερε να κερδίσει δύο φορές εκτός έδρας τους αντιπάλους του και να πανηγυρίσει μία ονειρεμένη πρόκριση στο F-4, κάτι το οποίο στο ξεκίνημα της σεζόν δεν φανταζόταν ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του. Είπαμε, ήταν μία ομάδα που απλά κατέβηκε να παίξει… Και πολλοί πίστεψαν ότι και μόνο η παρουσία του συλλόγου στην τελική φάση της Ιαλυσού, θα αποτελούσε επιτυχία, αλλά όταν ανοίγει η όρεξη… δύσκολα κλείνει. Αυτό που έκανε ο Διαγόρας στον ημιτελικό με τον Φοίβο, δεν θα το ξεχάσει η κωακή ομάδα. Οι Ροδίτες αρνήθηκαν να χάσουν… Με τους Βογιατζή και Μητσού να τα κάνουν όλα, τους Κουρμαδιά και Χειμωνέττο να «οργιάζουν» ο Διαγόρας κατάφερε να αποκλείσει τον πολύ πιο «ακριβό» και φιλόδοξο Φοίβο και να προκριθεί στον μεγάλο τελικό, στη μεγαλύτερη έκπληξη της χρονιάς.
Και φτάνουμε στον τελικό… Κανείς δεν πίστευε ότι ο Διαγόρας θα κερδίσει, αυτό είναι το αρχικό δεδομένο. Η Ελπίδα Πεταλούδων με πολύ πιο ποιοτικούς παίκτες, σαφέστατα πιο ακριβό ρόστερ και εν τέλει καλύτερη ομάδα ήταν το ΑΠΟΛΥΤΟ φαβορί. Κι όμως οι 64 πόντοι του α’ γύρου έγιναν 13 στο δεύτερο και… 5 στον τελικό. Ακόμη κι όταν η Ελπίδα προηγήθηκε με +18, ο Διαγόρας δεν την άφησε να αναπνεύσει μέχρι το τέλος. Με τρομερή… ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ και χωρίς να έχουν να χάσουν κάτι, οι παίκτες του Διαγόρα το πάλεψαν προς τιμήν τους, κι αυτό ήταν μεγάλη μαγκιά. Η Ελπίδα σαφέστατα και πήρε δίκαια το τρόπαιο ως αήττητη, καλύτερη και πιο σταθερή ομάδα, αλλά ο φετινός Διαγόρας των- μικρών δυνατοτήτων- έγινε η πιο τρανταχτή απόδειξη της θέλησης, του πάθους, της αυταπάρνησης και της πίστης. Όλα αυτά φυσικά πιστώνονται στα ίδια τα παιδιά, φυσικά στον προπονητή Κώστα Λιβιεράτο και σ’ αυτούς που πίστευαν μέχρι το τέλος… Αν κάποιος έλεγε στο ξεκίνημα της σεζόν, ότι ο Διαγόρας θα έφτανε στον τελικό και θα ήταν ανταγωνιστικός, σίγουρα θα τον περνούσαν για… τρελό. Έτσι απλά!
