Όταν ο Μενεγκίν έδωσε το λάβαρο στον Αθανασιάδη!
Ο πρόεδρος και προπονητής του Πήγασου Κρεμαστής Βαγγέλης Αθανασιάδης έζησε ορισμένες από τις πιο όμορφες στιγμές, που θα μπορούσε να βιώσει ένας εφηβος όταν παίζει μπάσκετ. Δεν είναι και λίγο να αγωνίζεται στον Άρη, την εποχή του Νίκου Γκάλη, του Παναγιώτη Γιαννάκη και των υπόλοιπων «αστεριών» της ομάδας- θαύμα τη δεκαετία του 1980. Σαν σήμερα στις 5 Απριλίου 1988, ο Άρης συμμετείχε στο πρώτο φάιναλ-φορ του κυπέλλου πρωταθλητριών, που έγινε στη Γάνδη. Ο 19χρονος τότε Βαγγέλης Αθανασιάδης ήταν «παρών» και έζησε μία ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ εμπειρία, που ελάχιστοι έχουν βιώσει.
Με αφορμή λοιπόν τα 33 χρόνια από την ημέρα εκείνη, το 12sports μίλησε με το Βαγγέλη Αθανασιάδη, ο οποίος ξεδίπλωσε το κουβάρι των αναμνήσεων και τις μοιράζεται μαζί μας. ''Όταν είσαι 16 χρονών έχοντας περάσει από τα μίνι έως το εφηβικό του Άρημ πραγματικά νιώθεις μεγάλη χαρά παράλληλα με άγχος όταν σε καλεί ο Γιάννης Ιωαννίδης στην ανδρική ομάδα το 1985 και βέβαια δέος αρχικά στις προπονήσεις όντας συμπαίκτης με τόσο μεγάλα ονόματα του μπάσκετ όπως ο Γκάλης και ο Σούμποτιτς. Ακόμη μεγαλύτερη η χαρά όταν συμμετέχεις στο πρώτο φάιναλ φόρ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ στην Γάνδη και βέβαια στην πρώτη συμμετοχή του Άρη ο οποίος εκείνα τα χρόνια ήταν αγαπητός κι αποδεκτός απ’ όλους τους Έλληνες.
Έτσι με ολόκληρη την Ελλάδα να εύχεται στο Άρη και χιλιάδες κόσμο στο αεροδρόμιο να αποχαιρετά και να δίνει δύναμη στους παίκτες πέταξε το αεροπλάνο με την αποστολή γεμάτο με αισιοδοξία και όνειρα. Να θυμηθώ την άφιξη μας στο ξενοδοχείο με σήμα του την μαύρη γάτα και βέβαια την φοβερή αντίδραση του κόουτς όντας προληπτικός, τους χιλιάδες Αρειανούς και μη φιλάθλους που ταξίδεψαν με κάθε μέσο στην Γάνδη για να υποστηρίξουν τον ΑΡΗ, τον μεγάλο Μενεγκίν να μου δίνει το λάβαρο λέγοντας good luck kid, τον θρυλικό Μάκη Νάτση Μπαρού να μας τραγουδάει τον ύμνο του Άρη, την φοβερή ατμόσφαιρα στο γήπεδο και τέλος την πρώτη φορά που έβλεπα τον Γκάλη και Γιαννάκη να κλαίνε στα αποδυτήρια μετά την ήττα από την Τρέισερ Μιλάνο πράγμα που έδειχνε σε όλους μας την μεγάλη δίψα που είχαν για την κατάκτηση του τροπαίου παρά το ότι την προηγούμενη χρονιά είχαν κατακτήσει το ευρωπαϊκό με την εθνική. Στην επιστροφή υπήρχε μια γλυκόπικρη γεύση και μια υπόσχεση για την επόμενη χρονιά όμως παρά την μη κατάκτηση κάποιου ευρωπαϊκού κυπέλλου εκείνη η ομάδα ανέβασε το μπάσκετ σε πρωτόγνωρα ύψη δημοφιλίας, ένωσε τους έλληνες, μας χάρισε παίκτες όπως ο Γκάλης, Γιαννάκης, Σούμποτιτς και σε όλους μας αναμνήσεις από τη δεκαετία του 80 που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη μας.
Σαν να μη πέρασε μια μέρα και ο μικρός του Αρη τότε μεγάλωσε και τώρα προσπαθεί να διηγηθεί στα παιδιά του και στους μαθητές του γιατί αυτά που κατόρθωσαν αυτοί οι παίκτες με Άρη και τη Εθνική ήταν θρυλικά κι έδωσαν την αυτοπεποίθηση στους Έλληνες να πουν ναι μπορούμε να κερδίσουμε ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους τίτλους. Εγώ προσωπικά κρατώ τις αναμνήσεις και την τύχη και τιμή να βρεθώ κοντά τους''.
Στη φωτογραφία από το φάιναλ-φορ της Γάνδης, ο Βαγγέλης Αθανασιάδης είναι 4ος από δεξιά, ανάμεσα στον Νίκο Φιλίππου και τον Μιχάλη Ρωμανίδη
