Το ''Λημέρι'' της... αντίστασης από τον Κλεάνθη!
Την Κυριακή 22 Ιανουαρίου το τμήμα πεζοπορίας του Κλεάνθη, πραγματοποίησε δράση στο βουνό του Ακραμύτη. Οι άνθρωποι του τμήματος ένιωσαν την ανάγκη να παρουσιάσουν ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο βουνό στη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, εκδίδοντας ανακοίνωση στην οποία αναφέρονται τα εξής: «Με αφορμή την πεζοπορική εξόρμηση της ομάδας μας Hiking Trekking Kleanthis Rodos την περασμένη Κυριακή 22/01/2023 στο ιστορικό λημέρι των κατασκόπων στο βουνό Ακραμύτη κοντά στην Μονόλιθο θεωρούμε χρέος να φέρουμε στο φως ορισμένες πληροφορίες και ιστορικά γεγονότα από εκείνα τα δύσκολα χρόνια που δοκιμαζόταν ο Ελληνισμός και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν τέτοιου είδους κλιμάκια στην έκβαση του πολέμου.
1943: Ο πόλεμος μαίνεται στη Μεσόγειο και φυσικά στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Οι συμμαχικές δυνάμεις μαζί με τους Ιερολοχίτες δίνουν σκληρό αγώνα στη θάλασσα και στα νησιά. Τα χτυπήματα που επιφέρουν στις εχθρικές δυνάμεις είναι καθοριστικά και καίρια. Και στον αγώνα αυτόν η Ρόδος αναλαμβάνει να διαδραματίσει ένα καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο κατά των Γερμανών, ώστε να επιταχυνθεί το τέλος του πολέμου. Λόγω θέσης η Ρόδος επιλέγεται από τους Συμμάχους που βρίσκονται στο Κάιρο ,να αποτελέσει το κατασκοπευτικό κέντρο για να συγκεντρώνονται οι απαραίτητες πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού και να αξιοποιούνται ανάλογα, κυρίως από τη βρετανική αεροπορία, αλλά και από το ναυτικό. Ο Κερκυραίος στρατιώτης Σπύρος Κατέχης-με εντολή των Συμμάχων- εγκαταλείπει το Κάιρο στις 25 προς 26 Απριλίου με το ταχύπλοο σκάφος ΑΡΜΑΝΤΙΛΟ της συμμαχικής υπηρεσίας και αποβιβάζεται στον όρμο Αρμενιστής της περιοχής Μονολίθου.
Και εκεί ψηλά στο βουνό στήνεται το αρχηγείο του κατασκοπευτικού κλιμακίου που έδρασε μέχρι το τέλος του πολέμου τον Μάιο του 1945. Στην περιοχή αυτή σε μια σπηλιά του απόκρημνου βουνού ,στο ‘’Λημέρι’’, εγκαταστάθηκε ο ασύρματος των κατασκόπων όπου –εκτός από τον Σπύρο Κατέχη- σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν ο υπολοχαγός Γιώργος Διαμαντίδης και ο ασυρματιστής Αντώνης Νεσγός. Οι επιχειρήσεις αυτές έφεραν τις κωδικές ονομασίες ERRATIC και ERRATIC II. Και φυσικά το κλιμάκιο είχε και συνεργάτες τους, κυρίως τους κατοίκους της Μονόλιθου, που όλοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά γνώριζαν για την ύπαρξη του, αλλά το κρατούσαν σαν εφτασφράγιστο μυστικό, χωρίς ποτέ να το προδώσει κανείς. Όμως μια νεαρή τσοπάνισσα από το χωριό, η Μαρία Μαλανδρή, είχε αναλάβει την πιο δύσκολη αποστολή:
Με μεγάλο κίνδυνο της ζωής της μετέφερε σχεδόν καθημερινά στη σπηλιά των κατασκόπων τρόφιμα, αλλά και πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού που της έδιναν οι συνεργάτες του κατασκοπευτικού κλιμακίου. Μάλιστα, μια φορά τρεις Γερμανοί στρατιώτες έφτασαν πάνω από τη σπηλιά, αλλά με διάφορα συνθηματικά σφυρίγματα κατόρθωσε να ενημερώσει τους κατάσκοπους που μπόρεσαν να κρυφτούν και να μην εντοπιστούν…
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το ‘’Λημέρι’’ και όσοι συνεργάστηκαν εκεί κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου , έπαιξε ένα καθοριστικό ρόλο στις επιχειρήσεις που διαδραματίστηκαν κυρίως στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Και βέβαια η συμβολή της Μονολιθιάτισσας Μαρίας Μαλανδρή που με κίνδυνο της ζωής της ήταν πάντοτε ο φύλακας-άγγελος των μελών του κατασκοπευτικού κλιμακίου και για τον λόγο αυτό το 1987, η βρετανική κυβέρνηση σε ειδική τελετή στη Μονόλιθο, δια χειρός του στρατιωτικού ακόλουθου της πρεσβείας στην Αθήνα, απένειμε ‘’το παράσημο του παρτιζάνου’’ στην τολμηρή τσοπάνισσα για την αντιστασιακή της δράση».
Δεν είναι το θέμα μας αυτό κύριοι... Δε μας ενδιαφέρει αν η διαιτησία δεν σφύριξε όπως θα θέλαμε ή όπως θα...